Wat drijft de partij van Bart De Wever?
Vertolkt ze de visie van de Nederlandstaligen in het algemeen? Of vertolkt ze vooral de visie van het Voka, de Vlaamse patroonsorganisatie?

Volgens een persbericht van Belga op 13 augustus 2010, zei N-VA-voorzitter Bart De Wever tijdens een vergadering van de Vlaamse partijen: “Voka is mijn baas”. Een Vlaamse onderhandelaar reageerde: “Dus wat goed is voor Voka is goed voor De Wever en wat slecht is voor Voka is slecht voor De Wever”.
Een N-VA’er bestempelde dat als flauwekul maar ontkende niet dat het N-VA-programma aansluit bij dat van Voka en vergeleek het met enige parallel tussen pakweg de sp.a en het ABVV. N-VA en Voka onderhouden heel nauwe banden. De Tijd onthulde dat de studiedienst van de N-VA in direct contact staat met de nummer 2 van Voka. En Philippe Muyters, tot 2009 afgevaardigd bestuurder bij Voka, is vandaag minister voor de N-VA in de Vlaamse regering.
Het is dan ook geen verrassing dat De Wever de thema’s van Voka op de onderhandelingstafel legt. Bij de discussie over de regionalisering van de arbeidsmarkt liet hij zijn Vlaamse gesprekspartners volgens hetzelfde bericht van Belga duidelijk verstaan dat de werkloosheidsvergoedingen “drastisch moeten verminderen omdat anders de mensen niet gestimuleerd worden werk te zoeken”.
Voka wil de ouderen ook langer doen werken door het brugpensioen af te schaffen. Het wil ouderen ontmoedigen voor hun 65ste op pensioen te gaan en het moeilijker maken een volledige loopbaan te behalen (door bijvoorbeeld de ziekte- en werkloosheidsperiodes niet op te nemen in de berekening van het pensioen).
In dat Vlaanderen van morgen denkt Voka zijn visie op te leggen via een verbond van de Vlaamse elites en buiten de huidige vormen van het sociale overleg om. Dat was trouwens de inhoud van het voorstel dat Voka-voorzitter Luc De Bruyckere op het Voka-congres van 2009 toelichtte. Kortom wat de baas van De Wever voorstelt ziet er niet goed uit voor de Vlaamse als de Waalse werknemer.

Cadeautje van Voka
Voka heeft een droom. Tijdens zijn gesprek met informateur De Wever, overhandigde Voka hem als geschenk de roman Atlas in staking van Ayn Rand. Ayn Rand is weinig gekend in Europa, maar in de VS worden elk jaar nog honderdduizenden exemplaren van haar boek verkocht. Volgens een onderzoek bij Amerikaanse lezers zou het het tweede meest invloedrijke boek van de 20Ste eeuw zijn, na de Bijbel.
Volgens Rand zijn egoïsme, hebzucht en wedijver... deugden. Altruïsme is het kwaad. De roman beschrijft de kapitalistische utopie. Het verhaal gaat als volgt. CEO’s, grote patroons en bankiers trachten de samenleving volledig te vernietigen. Ondertussen werken zij in hun vallei een nieuwe wereld uit gebaseerd op hebzucht. In die vallei moet voor alles betaald worden, ook bij normale menselijke omgangsvormen: wie zijn buurman ijlings naar de spoed voert of een vriend een nachtje onderdak biedt moet daarvoor laten betalen, in geld of door bijvoorbeeld hulp in het huishouden. Minimumlonen, vakbonden, staatstussenkomst in de economie, sociale zekerheid, gratis onderwijs, maximumprijzen: allemaal verboden. Op een bepaald moment voert de auteur in haar verhaal een soort omgekeerde Robin Hood op: een piraat die regeringsschepen aanvalt en de buit aan het grootkapitaal schenkt omdat die te veel belastingen aan de staat moeten betalen.
De belangrijkste adept van Rand is Alan Greenspan, die tot 2006 voorzitter was van de FED. Greenspan verklapte dat hij zijn visie op de samenleving voor een groot deel te danken had aan Rand. Ondertussen hebben we gezien tot wat die visie geleid heeft... volledige deregulering, neoliberalisme, de financiële crash van 2008 en de economische crisis.

Bron : David Pestieau in Solidair